اثر سطوح مختلف ال-کارنیتین و چربی بر میزان کلسترول زرده، کیفیت آلبومن و عملکرد مرغ های تخم گذار

هدف از این طرح، مطالعه و بررسی اثرات افزودن ال کارنیتین و روغن گیاهی بر کیفیت داخلی و خارجی تخم مرغ با تأکید بر میزان کلسترول تخم مرغ در مرغ های تخم گذار بود. آزمایش روی 300 قطعه مرغ تخم گذار لگهورن سفید (سویه های- لاین)، در قالب آزمایش فاکتوریل 4×3 بر پایه طرح کاملاً تصادفی تحت تأثیر 12 تیمار با 5 تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار انجام گرفت. دو فاکتور مورد بررسی شامل ال کارنیتن در 4 سطح صفر، 50، 100و 150 میلی گرم در کیلوگرم جیره و 3 سطح چربی صفر، 5/1و 3 درصد بود. صفات مورد اندازه گیری شامل ضریب تبدیل غذایی، کیفیت پوسته و درصد وزن زرده، ارتفاع آلبومن، واحد هاو، درصد تولید تخم مرغ، اندازه گیری کلسترول و تری گلیسیرید سرم خون و زرده تخم مرغ، همچنین بررسی درصد چربی خام کبد و میزان چربی حفره بطنی بود. نتایج بدست آمده نشان داد ال کارنیتین و چربی روی درصد تولید تخم مرغ در اوایل تخم گذاری تأثیری ندارد. میانگین وزن تخم مرغ، بازده تولید و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر سطوح ال کارنیتین قرار نگرفت ولی سطوح چربی روی پارامترهای فوق تأثیر گذاشت و سطح 3 درصد چربی تأثیر مثبتی بر آنها داشت(05/0< p). سطح دوم ال کارنیتین و سطح 3 درصد چربی باعث بهبود مقاومت پوسته شدند(05/0< p). ارتفاع آلبومن و واحد هاو تحت تأثیر ال کارنیتین و چربی قرار گرفت و با افزایش سطح ال کارنیتین میزان این پارامترها افزایش یافت. میزان کلسترول تخم مرغ تحت تأثیر سطوح مختلف ال کارنیتین قرار نگرفت ولی سطح 5/1 درصد چربی باعث کاهش معنی دار کلسترول تخم مرغ شد (05/0< p). میزان کلسترول (میلی گرم در گرم زرده) با افزایش سطح ال کارنیتین کاهش یافت (05/0< p) ولی سطوح چربی تأثیری روی آن نداشت. تری گلیسیرید زرده و تخم مرغ تحت تأثیر سطوح ال کارنیتین و چربی قرار گرفت(05/0< p). با افزایش سطح ال کارنیتین میزان تری گلیسیرید تخم مرغ کاهش یافت. سطح 3 درصد چربی باعث کمترین میزان تری گلیسیرید تخم مرغ و زرده شد (05/0< p). فاکتورهای خونی اندازه گیری شده شامل تری گلیسیرید سرم، کلسترول و hdl تحت تأثیر ال کارنیتین و چربی قرار نگرفت. درصد چربی کبد تحت تأثیر ال کارنیتین قرار نگرفت ولی سطح 3 درصد چربی دارای درصد چربی کبد کمتری نسبت به 2 سطح دیگر بود (05/0< p). با افزایش سطح ال کارنیتین میزان چربی حفره ی بطنی کاهش و با افزایش سطح چربی جیره میزان چربی حفره ی بطنی افزایش یافت(05/0< p).